Амандаса кіріп, күнделікті әдетіммен оқушылардан өткен сабақты сұраудан бастағанмын. Екінші орында жанындағыларға маза бермей отырған оқушыны тұрғызып, сабақ сұрауға көштім.
- Нұрлан, сабаққа дайынсың ба?
- Ағай, келесі сабақ айтсам болады ма?
- Неге бұл сабақта емес?
- Дайын емеспін...
- Себебі не?
Үнсіздік...
Қазіргі оқушылар күнделікті осылай айтуды әдетке айналдырған. Маған - облыс орталығынан келетін тексерушілерге оқушыларымның сыныптан-сыныпқа көшуін баяндау уайым. Келгеннен бірінші сұрайтындары: «ҰБТ (Ұлттық біріңғай тестілеу) жағдайы қалай?
Неге екені белгісіз, қазіргі жастар «2» деген бағадан сескенбейді. Оқуға ынтасы жоқ оқушылар сыныптың жартысынан көбін құрайды.
- Балалар, өскенде кім болғыларың келеді? Азамат болу үшін жақсы оқуларың керек. Талай ғұламаларымыз осы бейбіт өмірімізге жете алмаған. Сендер бақыттысындар! Компьютер, мультимедия сыныбы, «Сиқырлы тақта», тәжірибелік сыныптар – бәрі бар. Оқуға толық мүмкіндік жетеді. Жоғарғы оқу орнына түсесіндер. Елім деген үлкен азамат боласындар!
Бұл сөзімді сан рет қайталағанмын. Біліп тұрмын.
Сол мезетте арт жақта отырған оқушы:
- Ағай, сіз неше оқуды бітірдіңіз? – деді.
- Екі оқуды грантпен бітірдім. Орта арнаулы және жоғары.
- Неше жыл оқыдыңыз?
- Жеті жыл.
- Айлығыңыз қанша? Егер құпия болмаса...
Ойланып тұрып жауап бердім:
- Қырық мың!!!!
Сонда оқушым:
- Менің ағам сізбен құрдас. Оқуды да жақсы оқымаған. Астана құрылысына кеткеніне 7 жыл болды. Айлығы - жүз мың. Қазір Астанадан жер алып, үй салып алды. Шетелдік автокөлік сатып алды. Жағдайы жаман емес, - деді.
Сабақ бітті. Велосипедімді мініп үйіме қарай беттедім. Ойланып келе жатырмын. Екі күннен соң ипотекаға алған үйімнің ақшасын құюым керек. Айлық кешігіп жатыр. Тексеру оқтай борап жатыр.
Мұғалімдік - ұлағатты жұмыс, бірақ.....
kns78@mail.ru
- Нұрлан, сабаққа дайынсың ба?
- Ағай, келесі сабақ айтсам болады ма?
- Неге бұл сабақта емес?
- Дайын емеспін...
- Себебі не?
Үнсіздік...
Қазіргі оқушылар күнделікті осылай айтуды әдетке айналдырған. Маған - облыс орталығынан келетін тексерушілерге оқушыларымның сыныптан-сыныпқа көшуін баяндау уайым. Келгеннен бірінші сұрайтындары: «ҰБТ (Ұлттық біріңғай тестілеу) жағдайы қалай?
Неге екені белгісіз, қазіргі жастар «2» деген бағадан сескенбейді. Оқуға ынтасы жоқ оқушылар сыныптың жартысынан көбін құрайды.
- Балалар, өскенде кім болғыларың келеді? Азамат болу үшін жақсы оқуларың керек. Талай ғұламаларымыз осы бейбіт өмірімізге жете алмаған. Сендер бақыттысындар! Компьютер, мультимедия сыныбы, «Сиқырлы тақта», тәжірибелік сыныптар – бәрі бар. Оқуға толық мүмкіндік жетеді. Жоғарғы оқу орнына түсесіндер. Елім деген үлкен азамат боласындар!
Бұл сөзімді сан рет қайталағанмын. Біліп тұрмын.
Сол мезетте арт жақта отырған оқушы:
- Ағай, сіз неше оқуды бітірдіңіз? – деді.
- Екі оқуды грантпен бітірдім. Орта арнаулы және жоғары.
- Неше жыл оқыдыңыз?
- Жеті жыл.
- Айлығыңыз қанша? Егер құпия болмаса...
Ойланып тұрып жауап бердім:
- Қырық мың!!!!
Сонда оқушым:
- Менің ағам сізбен құрдас. Оқуды да жақсы оқымаған. Астана құрылысына кеткеніне 7 жыл болды. Айлығы - жүз мың. Қазір Астанадан жер алып, үй салып алды. Шетелдік автокөлік сатып алды. Жағдайы жаман емес, - деді.
Сабақ бітті. Велосипедімді мініп үйіме қарай беттедім. Ойланып келе жатырмын. Екі күннен соң ипотекаға алған үйімнің ақшасын құюым керек. Айлық кешігіп жатыр. Тексеру оқтай борап жатыр.
Мұғалімдік - ұлағатты жұмыс, бірақ.....
kns78@mail.ru