Тәуелсіздік





– Әже, әже, киноңыз басталды!

– Ойбүу, ұмытып кете жаздаппын ғой. Әлгі байқұс қыз не болды екен?.. Ана сақалды неме оны не алмай, не жайына қоймай... Сен қайда кеттің? Сақыш, кел, мынауыңды шүлдірлетпей аударып бер!

– Әже, мен сабақ оқып отырмын...

– Қоя тұр оны, «қойшының қызы қой келгенде іс тігеді» дегендей, осы кино басталғанда сенің-ақ сабағың дайын тұрады екен. Кел тез!

– Туу, әже-ай...

– Көтек, мына қараң қалғыр қайтеді-ей! Тас кенедей жабысып...

– Апа, ол осы қыздың жігіті ғой...

– Қайдағы жігіті? Бұл екеуі туыс емес пе?

– Жақын туыс емес қой...

– Тәйт ары, туыстың алыс-жақыны болушы ма еді? Тұқымы азған бейбақтың басқа біреу табылмағандай өз қанына қарағаны несі?

– ?..

– Ал, әлгі ұзын қара қайда?

– Ол бұрынғы жігіті...

– Бұрынғы жігіті қаба сақалды емес пе еді?

– Қаба сақалың бұнымен ажырасып, Гүнешті алды ғой.

– Гүнешті ме? Әлгі бір қырым еті жоқ қатпа қара қызды ма?

– Жоқ. Сіз оны тәмпіш сары деуші едіңіз ғой.

– А, ол құрғыр өзінің қайын ағасынан аяғы ауыр демеп пе ең?

– Ол бала қайын ағасынан емес, бөлесінен екен. Бөлесі шетелге қашып кетті де, Гүнеш біраз уақыт ұзын сарымен бірге тұрды. Кейін ол да аяғы ауыр екенін біліп, бір-ақ күнде табанын жалтыратты да, Гүнеш иттей болып қаба сақалға қайтып келді ғой...

– Е, айналайын. Қаба сақалың құдайға қараған жан екен. Сорлы қызды зарлатпай ала салғаны жөн бопты. Ен байлықтың ішінде отыр, өзінікі емес демесең бір бала масыл болмас...

– Ол қызды жаны ашыған соң емес, қыздың атындағы кәсіпорынды өзіне аударып алу үшін алып отыр.

– Ойбүу, бағы ашылмаған сорлы-ай... Ендігі күні не болар екен?

– Әже, әже, жеңгем хабарласып жатыр. Құлып ағам тағы да ішіп келіп, жеңгемді қуып жүр екен.

– Е, тиіссе бір кінәсі бар да? О несі-ей? «Қатын бір күн таяқ жемесе тұлмын дейді» деген. Қой әрі, оданда мынауыңды айт!